Црно горко кафе како и душава, чадот од цигарата ми ги гори ноздриве.
Ги затворам очите и не постојам,И веќе ништо не е исто
Кафето е благо и бело
Цигарата не ми е во рака
Во позадина е нашата песна
А пред мене си ти
Истиот како што те паметам
Најубав и најгорделив
Мој си а знам дека ќе те изгубам
И веќе сме тука
Ти кога го вртиш грбот а мене солзи ми го милуваат лицето
Ти без зборови а јас со уште многу неискажани.
Таа вечер се сменив,веќе не се смеам
Не живеам,не постојам
Монотонијата е најчест гостин и студот ми се насели во коскиве
Секоја песна ме потсеќа на тебе,секоја поема ја посветувам на тебе.
Ти кој никогаш не ме сакаше и јас која најискрено те љубев.
Не те сакам,не те мислам,не постоиш за мене
Зедов голтка од горкото кафе и повторно се излажав.
Но утре е нов ден.
Приказна Без Крај.. 